Het is een angstig moment, die drie weken voor de verhuizing. Erg angstig. GHa ik wel aarden in dat dorp, is het huis echt geen nachtmerrie-in-droomverpakking, Sta ik straks steeds in de file? Heeft de supermarkt wel lekker koffie. Datsoort angsten. En dan de angst voor het vaderschap weggelaten. Maar is ook een ander soort angst. Een beklemmender soort paniek, wat dichterbij.. De angst van de verhuizing zelf. Waar zijn mijn klusspullen en die handige plakbandrol, die 25 ongebruikte kwasten en plamuurmessen van de vorige klus, en belangrijker waar is de lader van mijn accutol. De angst sloeg me om het hard. Ik kocht maar snel een goedkope Gamma eigenmerk vervanger voor de accutol. Ook sloeg de angst voor het oordeel van de ander mij om het hart. Ik wordt badend in het zweet wakker bij de gedachten aan de blikken van de hulpkrachten. Heb je echt zoveel computerzooi nodig? Is het echt normaal dat een mens meer dan 15 dozen met boeken heeft.
Ik heb 3 boekenkasten vol vboeken en een doosje of 5 aan computerspullen. Pas een hele berg weggegooid.. Echt!
Met collega's had ik het gesprek over boeken en weggooien (dat durfde ik voorheen niet in 1 zin te noemen). "Ja ik heb alle NiVAA boeken weggegooid" Maar theologie boeken zijn toch anders.E n ik lees of blader er nog regelmatig in.. Haha, riep een andere collega, mijn broer en zus en ik moesten mijn vader ervan overtuigen dat hij de Commodore 64 (Een archaische computer red.)tijdschriften maar eens weg moest gooien. Het apparaat heeft hij al 15 jaar niet meer.
Mijn hart bloedde. Boeken weggooien, computertijdschrijften daargelaten maar BOEKEN. Dat nooit. Gelukkig heb ik niet meer die stapel C64 boekjes van vroeger.
De stress van de nakende verhuizing en de reeds dagende klusweekeindjes dwongen mij vandaag het zoldertje op te kruipen en alvast wat dozen naar voren te halen op zoek naar de boor, verfbakjes, EN de lader van de accutol. Ik ben zo bang dat ik die lader pas weer ga vinden als ik hem niet meer nodig heb. Ik heb m pas nog gezien. ik weet het zeker. Bij het verplaatsen van dozen tilde ik mij bij na een hernia aan een doos. Het waren geen boeken. Toch maar eens zien wat er in zat. Computertijdschrijften.
Ik heb er nog een hele berg. Mijn hele computerloopbaan in omgekeerde chronologische volgorde in een doos. Onderaan ergens de introductie van Windows 95 en bovenaan wat aankondigingen voor XP. Ik schaam me, ik schaam me diep dat ik dat nog heb maar anderzijds ben ik trots dat ik beslissing heb genomen het niet mee te verhuizen. Hup Klaarzetten voor de rit naar de stort of het oud papier.
Of zal ik ze toch bewaren, toch leuk om weer door tebladeren en te zien hoe SLECHT windows millenium eigenlijk was. En de eerste reviews van Linux distro's te lezen..
Nee anders maak ik zoals ik al jaren van plan ben er een koffietafel van. Hup plank er onder, boor erdoor en dan met schroefdraadstaven bij elkaargebonden een tafeltje van maken. Onverwoestbaar!
Toch de doos maar twijfelachtig ergens aan de kant laten staan.. Misschien dat er een kans bestaat dat 'ie toch mee gaat.
Ik heb een angst in mijn hart. Een angst zo belkemmend dat ik er bij voorbaat al niet van kan slapen. Het heeft te maken met een doos met tijdschriften, een zwangere vrouw en een deegroller..
Dat ik maar zacht mag rusten.
Posts
