nestdrang.

Het was gezellig vandaag. Na een optreden heel laat gisteren, vroeg opstaan vanmorgen om te bassen in de kerk waren we alletwee erg brak. Een beetje hangen en slapen, wat volgens mijn vrouw een doodzonde is, was het recept voor een rustig dagje om bij te komen. Gezellig Oreo's eten, lekker samen koken en lekker neuzelen over huizen vakanties en kinderen. Vrouwlief gaf te kennen dat ze nog een keer "vet" op vakantie wilde voordat er kinderen zouden komen.. En eigenlijk wilde ze die ook boeken ook. Dit klinkt als nestdrang.

Meer symptomen van deze genetische afwijking kwam ik eerder al tegen en steeds in hogere frequentie. Opmerkingen van vrienden over kinderen krijgen worden breeduitgemeten, gespreken waaruit ik citeer waarin mij gevraagd wordt of ik aan kinderen toe ben worden van mijn lippen gelezen... Leuke kinderspulletjes op rommelmarkten, in etalages vormen bijna een onmogelijke verleiding.

Vanavond kwam het schoolvoorbeeld van nestdrang voorbij. Na een potje Skip-Bo gingen we, o hoe romantisch, samen de kliko aan de weg zetten. Onderweg naar de weg kwamen we een van de 100 kraaiachtigen tegen die de bomen voor het huis in bezit hebben genomen tegen. De zwarte vliegende rat zat op de grond en ging niet eens aan de kant toen we met de bak bijna over hem heen reden. L. wilde hem vangen maar durrfde het beestje niet beet te pakken.. "Kom dan Cookie" riep ze..
Met de bak op zijn plekje aan de weg liepen we terug en het koste ons (lees: mij) nog geen 5 minuten om het beestje te vangen. L. wilde het beestje ook nog vasthouden maar bij de eerste de beste beweging liet ze het beest vallen en begon de jacht opnieuw.

We bewaarde het beestje in een verhuisdoos terwijl L. de vogelopvang ging bellen. We konden meteen terecht. Een ondergepoepte meneer, niet geplaagd door enige communicatieve vaardigheden, intelligentie of zelfrespect nam onze "cookie" in ontvangst. We mochten wel even naar binnen en waren getuige van het wegen (192 gram schoon aan de haak), hardhandig toedienen van antibiotica en wat "universeel". Dat laatste was een speciaal door de dierenarts met hart voor vogels gemaakt prutje. Vragen wat er nou in zat resulteerde in de herhaling van eerder gemompelde zin" gemaakt door de dierenarts speciaal voor ons". Ik kon me niet voorstellen dat meesjes, duiven en kraaien en zelfs valkjes hetzelfde nodig hebben.. L., in haar rol als pleegmoeder, wilde weten wanneer ze het beestje weer kon opzoeken.. "dat gaat niet mevrouwtje" sprak de zwetende, flink getatooeerde proleet "als we ook nog mensen moeten binnenlaten dan komen we niet meer aan de vogels toe. " de vrolijk kwetterende mevrouw die de gemiddelde tuinvogels aan het voeren was liet weten wat we al wisten en zelf ook al twee keer genoemd hadden dat er binnenkort een open dag zou komen. Er werd nog even gezwaaid naar onze "cookie"

Een beetje teleurgesteld stapte L. weer in de auto. "zullen we dan maar snel aan kinderen beginnen"

Nestdrang in haar puurste vorm..