Ik zit met een diepe zorg. Een probleem welhaast. Waarom kan ik niet, uit mezelf, van nature, gemakkelijk en zonder er over na te denken van mensen houden?
Zonder in detail te treden:
Er zijn diverse mensen in mijn omgeving waar ik jeuk van krijg. Soms letterlijk. Mensen die niet mijn taal spreken (overdrachtelijk) en ik de hunne niet. Toch moet ik, van mijzelf, van mijn geloof, van deze mensen houden. Dat houden van is makkelijker gezegd dan gedaan. Wat doe je met mensen waarvan je houdt. Je besteedt er tijd mee. Je doet dingen voor ze en weet ik wat al niet meer. Maar op alle plaatsen waar ik kom kom ik mensen tegen die mij niet liggen. Op alle plaatsen waar ik kom kom ik mensen tegen waar ik makkelijk mee omga.
Moet ik nu tijd vrij gaan maken, die ik ook kan besteden aan andere zaken, om met die mensen om te gaan of is vrolijk groeten al voldoende. Is jezelf intern bestraffen dat je op een bepaalde manier over iemand denkt voldoende?
Moeilijk.
Ik denk er nog maar even over na
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten