Running in the Family

Vrijdag weer uit het pannetje gegaan. Heerlijk. het was goed om al die Flevo gezichten weer te zien. Ik miste JaapJaap wel een beetje .. Waar waren we dan? Op de Sally Family Ontmoetingsdag. Daar waar de brillen vierkant zijn, de instrumenten en amps Vintage, en de muzikanten de jaren 80 bewust hebben meegemaakt en die maar niet kunnen laten gaan.

Het begon met Jan Koffie. Best leuk, beste energiek maar het mist iets. John Coffin is wel leuker dan de vorige keer dat 'ie voorbij schoof en het is de nieuwste telg aan de Sally Stamboom. Veel plezier met de inteelt John. Aan het eind van de avond werd de platendeal bezegeld met bier en filmpjes. Handig die Sure SM58's want die kunnen zwemmen. De geluidsmensen keken wat minder blij.

Deze Prachtige Rotzooi was inderdaad prachtig. Als Arjan iets minder arrogant wordt en Lydia mag ook op het podium komen staan waar de rest van de wereld haar kan zien dan is het echt een wereldband. De nieuwe nummer zijn heerlijk. Waar ik met het oude werk geen klik had zit ik gewoon vast aan het nieuwe werk. Ik kan niet wachten tot het album daadwerkelijk uitkomt. This Beautifull Mess mag de beste nieuwkomer 2009 worden bij 3FM.. Het past gewoon!

Toen waren er nog twee over. de bands waar we voor kwamen. Terug naar de jaren 80, lekker dansen, schreeuwen en stampen met " The Hot Stewards " Ik kan maar geen hoogte krijgen van deze formatie want volgens mij is de hele band al een keer vervangen geweest. Ik mis de massale koortjes van de eerste optredens. Ik mis het screamen, ik mis strakheid.. Het was rommelig en slordig. Ik stond met mijn neus voor d basversterker en het leek er op alsof ik de bassist zou kunnen vervangen.. Let op dat zegt wat want ik ben s'werelds slechtste bassist ooit!
Jammer, gemiste kans.. maar meid meid meid wat heb ik een schik gehad. Het hele optreden blijven dansen kon mijn oude lichaam niet aan.. Maar ik heb zeker mijn lichaamsbeweging wel gehad voor deze week.

Toen snel even plassen en een frisse neus want nu ging het toch echt beginnen. The Spirit That Guides Us. Ik heb eerder geschreven over TSTGU en dat het de ideale aanbiddingsdienst is .. dat was het nu ook weer. Ondanks het gemis van Agnes en Real Life Moteion Picture. Het was heerlijk! De vermoeidheid van de Stewards was vergeten en mijn epeleptische aanval kreeg haar climax in " Anthem "

Na het optreden mijn nieuwe shirt aangedaan want de polo was doorweekt. Met VisjeG en VisjeD weer teruggelopen naar de auto en daar met de cd in de cd-speler weer naar huis getoured..

Op weg naar huis kwamen we tot de conclusie dat we de toetsenist hebben gemist. Helmert is dus gedumped.. Grappig detail was dat Rene de Vries (oud toetsenist) en Arjen van Wijk (ex zanger) bij This Beautiful mess spelen. Dan missen we van de oorspronkelijke line-up alleen axel Kabboord, Jan-Erik en die Jap uit amerika..

TSTGU tot ziens op flevo (Erik verklapte dat ze daar spelen!!!