Ik was Gisteren in Barneveld of all places. Of moet ik zegge"n ik was een paar uur geleden in Barneveld. Er was een concertje in stedj het jongerencentrum in Barneveld. een piepklein zaaltje waar met moeite 200 man in werd gepropt. er traden 3 bands op :
Wladimir: een Indie bandje met een geniale drummer een aardige zanger/gitarist een maar de twee andere instrumentalisten vielen zo tegen. wel een leuke opening voor de avond.. Sfeervolle indie.. errug lekker.
Mono: een 3mans formatie.. alhoewel ik twijfelde aan de mannelijkheid van de zanger. ik kon hem niet goed zien en toenikzijn stem hoorde dacht ik "is dat een man of een vrouw".. de irritant hoge "pitch" van zijn stem joeg mij de zaal uit.
The Spirit That Guides Us: Emocore. En zoals de naam al zegt het is muziek waar de emotie vanafstraalt. Het kleine zaaltje werd volledig gevuld met de overvolle muziek. deze 7 mans formatie met drie nationaliteiten vertegenwoordigt in de line up weten een gevoelige snaar bij mij te raken.
Ik had me speciaal voor deze band naar het land van de kip laten leiden. en niet voor niets. Al de "Hits" zoals Anthem en "Real life motion Picture" kwamen voorbij. Het publiek ging uit zijn dak door het "He didn't die for nothing" waardoor nog weer duidelijker was waarom deze jongens zo ontzettend "beladen" muziek maken en waardoor. naar eigen zeggen: "not by might, Not by power, but by my Spirit says the Lord"
Het is de Geest die ons leidt!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten