zaterdag 19 juli 2003
Grote broer
Wanneer je het ouderlijk huis verlaat zou de tijd eigenlijk stil moeten blijven staan. Niets zou mogen veranderen. Maar toch. Elke keer als je weer terugkomt in je ouderlijk huis is er wat verandert. Het lijkt wel of het huis krimpt, net als je ouders, en grijzer wordt net als je ouders. Je slaapkamer, voor zover niet ingepikt door een jonger broertje of zusje vernadrt in een logeerkamer of strijkkamertje. een invasie van spulletjes die er niet horen. En opeens is het je oude kamer niet meer.
Dat is jammer. dat is de plek war je stampvoetend naar vluchtte in je puberteit als je ouders je niet begrepen. en dat zou je nu ook wel eens willen doen omdat de wereld net iets te groot is voor je. dat is de kamer waar je je veilig voelde soms pas nadat pa of moe onder je bed alle monsters had weggejaagd. Soms wil je naar die tijd terug. Even vluchten. Het moment dat er aangekondigt wordt dat het kamertje wordt opgeknapt is dan ook pijnlijk.
Maar is dat het enige. ook degen die die sponde blijven bewonen veranderen. je ouders worden kliener ouder en grijzer naar maat je groeit en ouder wordt, in mijn geval is een van mijn ouders weggevallen. en toch elke keer verwacht ik dat ze er zit, mijn moeder, onverandert. helaas gebeurt dat niet.
Maar erger nog: mijn zusje. Mijn lieve kleine zusje wordt groot. Een dotje van 11 toen ik vertrok. Een klein meisje die zich optrok aan haar grote broer. Trots was op haar grote broer. En beschermt werd door haar grote broer.
Nu is mijn zusje een jonge vrouw. Een vamp van 17. Waar de kerels omheendraaien als vliegen rond poep (sorry Esther, voor de vergelijking) Nu heeft ze meer bescherming nodig dan ooit (ben ik van mening). Nu moet ze bij haar broer komen en alles vertellen.
Maar nu is het geen groete broer meer maar Big Brother. Big Brother is watching you.
Wanneer ik nu kom wordt er geroepen "de controledienst is er" en nu bemoei ik me te veel. Nu is ze bang dat die bemoeial dingen verpest.
Ik had zo gehoopt dat het bij paarden zou blijven. Beestjes en geen jongens. Levensgevaarlijk. en ik kan het weten want ik ben een man. Eigenlijk wil ik terug naar mijn oude kamertje in mijn ouderlijk huis. niet omdat ik me dan veilig voel. maar omdat ik dan het gevoel heb dat mijn zusje veilig is...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten