De dood en te leven

Twee Films: Simon en Ikiru

Ik zag deze week twee films over de dood. Dat doe ik vaker in april, nadenken over de dood maar onnadenkend had ik zowel Simon als Ikiru gehuurd. Simone werd me aangeraden door een collega en Ikiru stond nog op mijn lijstje. De imdb 250 schrijft mij de beste 250 films voor.. Daar hoorde ikiru bij.

Zowel Simon (uit 2004 van nederlandse makelij met Cees Geel) als Ikiru (japans uit 1952 geregiseerd door Akira Kurasowa) Gaat over een man die sterft aan maagkanker. een doodvonnis en beide films beschrijven het herleefde leven van de beide Heren. De recente Nederlandse film toont het volle leven dat Simon heeft geleefd met Sex Drugs en Rock'n Roll in de jaren tachtig en de vluchtige vriendschap met een homosexueel. Ikiru beschrijft het ontbreken aan leven van Watanabe sinds de dood van zijn vrouw. Hij werkt dertig jaar lang als ambtenaar bij de gemeente. Pas als hij weet dat hij gaat sterven leert hij de waarde van het leven te schatten. Hij bedrinkt zich, legt het aan met de jongste medewerkster van kantoor en gaat aan de rol. na twee weken komt hij tot inkeer en verzorgt een project in de achterstandswijk waarvoor hij verantwoordelijk is.

Het drie uur durende Epos van Watanbe trekt mij het meest. He tnieuwe leven en de intriges over het pesioentjes en de erfenis van Watanabe, en de eer rond het Parkproject in de achterwijk maakt het dat het leven van Watanabe wat heeft betekend.

Simon sterft wetende dat hij voortleefd in zijn kinderen van verschillende moeders, in de nagedachtenis bij zijn homosexuele makker en zijn ex.

Wanneer watanabe de matige broodschrijver tegenkomt ind e kroeg verklaart deze aan een barman dat Watanabe Christus is en de kanker zijn kruis. Watanabe grijpt dit aan om te leven en herinnerd te worden zodat de dood die sinds het overlijden van zijn vrouw meer zijn leven beheerste verdwijnt en zijn leven weer om het leven draait.

Simon kalmeert een beetje, gaat weer naar Thailand, wandelt over het strand en maakt zijn leven af en oefent het sterven elke avond als hij gaat slapen onder soefi muziek en boedha beelden..

Waar kies ik en waar kies jij voor. Leven we nu of beginnen we op het moment als het licht aan het eind van de tunnel verschijnt?