Het is nu echt lente.
En hoewel de omstandigheden er niet naar zijn voel ik me best lekker.
Ik ben moe (zou het Pfeifer zijn. ik heb het al eens gehad en mijn zusje heeft het onder de leden), ben alleen en heb het op mijn werk rete druk. Ik moet mijn huis verkopen, een nieuwe woning zoeken en heb wat verantwoordelijkheden bij YFC, de Woebi en in mijn kennissenkring.
Maar het gaat wel hoor.
Ik ben al geen tijden meer bij mijn vader geweest en ik moet hier en daar ook nog wat familie en vrienden verplichtingen voldoen. Niet dat ik dat als verplichting voel maar ik voel dat ik het moet doen. Ik ben door mijn vrouw verlaten dus als ik sporadisch eens thuis dan ben ik eenzaam en alleen.
Maar verder gaat het wel hoor.
Mijn huis is officieel tot rampgebied verklaard en de buren ergeren zich aan mijn tuin. maa rik kom er gewoon niet aan toe. ik ben in geen weken in mijn studeerkamer geweest en de rest van mijn huis is ook een puinhoop.
Maar verder gaat het wel hoor.
Ik heb het concentratie vermogen van een konijntje, de conditie van een wijkagent en rare pijntjes en klachten (zoals een hele rare moedervlek die ik toch er eens af moet laten smelten ware het niet dat ik iedereen die Dr voor zijn naam mag zetten en nog niet heeft doorgeleerd om interesse te tonen in zijn patienten niet vertrouw (ik ben al twee jaar niet naar de tandarts geweest.)
Maar verder gaat het wel hoor...
Als iemand vraagt "Hoe gaat het?"
dan roep ik niet "het gaat wel hoor"
Een nieuwe lente een nieuw geluid: IK BEN GEWOON EERLIJK!!!
Maar verder gaat het wel hoor.
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten