Hier kweekt met watjes

Soms schaam ik me ervoor dat ik in Nederland ben geboren. Hier kweekt men namelijk watjes. Daar ben ik er een van zeg ik er maar eerlijkheidshalve bij. Ik hoorde de commercial van Blue Band Goede start Brood Een brood met het goede van bruin brood maar het is wit..



Vroeger moest ik gewoon mijn brood met korstjes en al opeten. MET BOTER. Tegenwoordig is het zo dat ouders hun kinderen niet meer aan kunnen of niet aan willen kunnen. Kinderen bepalen wat er gegeten en gedronken wordt en de discussies zijn niet van de lucht. De commercie werkt daar vrolijk aan mee. Kinderen zeuren om danoontjes, Macdonalds en weet ik niet wat allemaal nog als er maar een speeltje bijzit of een leuke reclame op televisie heeft.

Ik zou niet die discussie aan willen gaan met (D.V.) eventuele kinderen. Ik ben Macdonaldsloos opgevoed. Ik heb de macdonalds voor het eerst betreden toen ik het zelf (net niet) kon betalen. Ik moest mijn bordje leegeten. Ik mocht mijn gestoomde groenten van iglo niet op het bord van de oppas leggen



Zo wil ik ook mijn kinderen opvoedden. En gellukig ben ik niet de enige.

Ook op het gebied van culturele opvoeding wil ik mijn kinderen niets onthouden omdat ze geen zin hebben. Ik heb vanaf mijn tiende mijn vaders boekenkast geplunderd en had voor de brugklas mijn eerste Mullish, 't Hart en Wolkers gelezen. Niets kon mijn leeslust bederven. Tegenwoordig mag je je kinderen niets meer leren. Kinderen moeten spelen en tot op de middelbare school wordt ze de kennis nagedragen maar niet opgelegd. We mogen kinderen geen parate kennis meer bijbrengen. Mijn Oma kent hoe dement ze ook is haar franse en duitse "rijtjes" nog uit har hoofd die ze in de 4e klas heeft geleerd. En niet de 4e van de Mulo!

Kinderen moet je laven aan de hoorn van kennis. De meeste kinderen nemen kennis op als een spons en ijn leergierig.

Ik heb afgelopen weekeinde in tijd van een paar uurtjes (verspreid over de dag) de Blauwbilgorgel geleerd. Het ventje vroeg er letterlijk zelf om. Na dat ik het een paar keer had voorgekauwd herhaalde hij het hele gedicht (de laatste strofe nog net niet helemaal) en zijn vader vertelde dat hij tijdens het tandenpoetsen het gedichtje aan het opzeggen was..

Voor de cultuurbarbaren die het gedicht niet kennen..

De blauwbilgorgel



Ik ben de blauwbilgorgel,

Mijn vader was een porgel.

Mijn moeder was een porulan,

Daar komen vreemde kind’ren van.

Raban! Raban! Raban!



Ik ben de blauwbilgorgel,

Ik lust alleen maar korgel,

Behalve als de nachtuil krijst,

Dan eet ik riep en rimmelrijst.

Rabijst! Rabijst! Rabijst!



Ik ben de blauwbilgorgel,

Als ik niet wok of worgel,

Dan lig ik languit in de zon

En knoester met mijn knezidon.

Rabon! Rabon! Rabon!



Ik ben de blauwbilgorgel,

Eens sterf ik aan de schorgel,

En schrompel als een kriks ineen

En word een blauwe kiezelsteen.

Ga heen! Ga heen! Ga heen!





Cees Buddingh’ (1918-1985)

update

Zo moet het dus



Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!