April's fool

Op 1 april verloor Alva zijn bril.


Sindsdien zit steevast op 1 april mijn veter van mijn instap schoen los, is er in het nieuws een bericht wat niet klopt en de ridicuul is om te geloven. Ook dit jaar weer.

Ik ben het eigenlijk een beetje zat. De leukste grappen liggen namelijk altijd in het verleden.

Laat ik u meenemen naar een 1 april grap uit mijn studententijd.

1 april viel op een woensdag dat jaar (was het "98?) en we hadden besloten alles eens flink in de war te sturen. Op het internaat (verbonden aan het Bijbelinstituut België) was er een muur van postvakjes die we met vereende krachten hebben omgedraaid zodat iedereen op zoek was naar zijn postvakje.. althans dat dachten we want de volgende morgen was er niets aan de hand. De Brulboei "Henk"(Wat zegt u?) had in zijn eentje de hele wand weer omgedraaid. Ik vraag me tot op de dag van vandaag af of deze goedzak met grote mond niet toevallig van de planeet Krypton komt.

Maar de postvakjes was slechts kinderspel. Op Woensdagochtenden was het tweede collegeuur altijd vaste prik Kapel dienst. De hele school moest daar aanwezig zijn. Maar tot ergernis van de staf kwamen er steeds minder mensen opdagen en als ze wel kwamen vaak te laat.

Die morgen zou iedereen die wel kwam een leuke verrassing krijgen.

Op de tweede verdieping bevond zich de kapel. Een zaaltje met achterin de ingang en voorin het spreekgestoelte de piano, de gitaar en basversterker en het drumstel opgesteld op podium delen. Alle stoelen stonden hierop gericht (duh).

Wij hebben met een mannetje of 5 de hele kapel omgedraaid. Dat was een hele toer. Boven ons sliep eenhle gang lichte slapers dus we moesten heel stil zijn. Na een uurtje stoeltjes draaien en een beetje sjouwen stonden alle stoelen andersom. Toen moesten alle loodzware podium delen over. Die lieten we normaal met een klap vallen maar deze nacht dus niet. voorzichtig verplaatsten we de hele boel. als laatste het drumstel en de piano. Heeft u ooit wel eens een piano verplaatst? ZOnder karretje? wij wel.

Lacherig verdwenen we, tevreden over onze geslaagde actie en verkneukelend over de reacties naar onze kamers. Niemand, zlefs niet de oren van het hele gebouw, een dame die altijd van het minste geluid wakker lag, had ook maar iets gehoord.

Boven gekomen (ik kan me ook in het jaar vergissen) was de hele jongens gang verbouwd. alle deuren waren met afplak lint aan elkaar gebonden en de deur van een van de samenspanners was gebarricadeerd met een kast vol dekens. De kamergenoot van een van de samenspanners had zich in laten sluiten.

Toen de wekker afliep hield mijn compaan zich slapende en de sprietige kamergenoot verbaasde zich over de aanwezigheid van zijn kamergenoot maar verwachte dat de kast wel verdwenen zou zijn. Zichtbaar enthousiast probeerde hij de kamer uit te rennen en liep tegen zijn eigen grap aan. De kast was keurig door mijn schijnslapende medeplichtige terug gezet.. De jonge spriet (Er is geen koek) moest zich laten bevrijden door zijn kamergenoot voordat hij zijn ochtendplas kon gaan doen.

Die morgen was het kapel dienst en de 5 waren er allemaal (ook al spijbelden we allemaal wel eens) en de kapeldienst begon. Het geroezemoes was heviger dan ooit. Maar de dienst begon als altijd.

Op een gegeven moment ging de deur, die nu in het zicht van de hele zaal lag, open. In de deuropening verscheen het niets vermoedende en ineens erg verbaasde gezicht van de toenmalige academisch directeur van het instituut.

Iets mompelend over de geslaagde grap bloosde hij zich een weg naar een zitplaats en keek een beetje schuldig om zich heen. Nooit heeft hij iets gezegd over te laat komenin de kapel. Onze grap had dus nog resultaat ook...

Tjonge ik mis die tijd...

Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!