Vandaag is het koninginnedag en ik heb, zoals elk jaar, mijn oranje overhemd aan. Ik voel me alleen niet echt op mijn gemak vandaag. Al vanaf het moment dat ik wakker werd was ik een beetje opgefokt omdat ik trek had in een sigaretje. Ik ben gestopt. En ik moet zeggen het is nu moeilijker dan al die andere keren dat ik stopte. (de laatste keer op 02/02/02). Ik heb zelfs al vreetbuien gehad.
Gelukkig ben ik de afgelopen tijd 20 kilo afgevallen en kan ik die 10 kilo die er bij zou kunnen komen wel hebben.
Wish me luck!
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
vrijdag 30 april 2004
donderdag 29 april 2004
1 day until D-day
Het is aftellen. Precies de sigaretjes uitmeten zodat ik vanavond voor het slapen gaan de laatste kan roken en daarna nooit meer. Mijn lege pakjes stuur ik op naar mijn goede vriend Siggy. Die wilde de waarschuwing voor zijn tieners. Jammer dat die gasten allemaal duits spreken..
Keep your fingers crossed for me.. (Ik krijg mijn eerste vreetbui nu al.. of zou dat komen omdat ik nog niet gelunched heb)
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Keep your fingers crossed for me.. (Ik krijg mijn eerste vreetbui nu al.. of zou dat komen omdat ik nog niet gelunched heb)
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
woensdag 28 april 2004
You can choose Smoking or NON-smoking
Ik stop ermee. vanaf koninginnedag geen kankerstokjes meer voor mij. De teksten op de pakjes werden steeds angstaanjagender.. Nee niet die met die rouwrand.. dat zegeltje. €5,35 dat zijn 14 piekies ongeveer. Ik kan mij herinneren dat ik voor mijn mammie sigaretjes ging halen in de sporthal nabij mijn ouderlijk huis. Ik kreeg een rijksdaalder mee. Later fl.3,50. Het is schandalig. Ze zouden in plaats van die teksten dat zegeltje in een rouwrand moeten proppen... Dat schrikt af. Tussen een tas boodschappen valt het niet op maar als je tussendoor even zonder nicotine zit en je rent een supermarkt binnen al ware het je huisdealer schrik je je toch helemaal het habbi babbi.
De vorige keren dat ik stopte waren succesvol. De laatste keer was op 02/02/02 Ik ben een koningsgezinde stopper dus. Ik ben weer begonnen na flevo. (Bedankt Simone) dus ik heb na twee en een half jaar stoppen weer 8 maanden gerookt. Ik kom elke keer 01 kilo aan. dus dat compenseert wel weer voor de jas van 20 kilo die ik heb uitgetrokken.
Dat wordt nog shagrijniger worden, veel water drinken veelplassen en weinig grote boodschappen doen. Het koffie, sigaretje, toiletje ritueel is dan over. Jammer.
Ik hoop dat het werkt. Ik ga dan denk ik maar wat vaker zwemmen, hardlopen fietsen en wandelen.. Of vaker concertjes van tstgu bezoeken
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
De vorige keren dat ik stopte waren succesvol. De laatste keer was op 02/02/02 Ik ben een koningsgezinde stopper dus. Ik ben weer begonnen na flevo. (Bedankt Simone) dus ik heb na twee en een half jaar stoppen weer 8 maanden gerookt. Ik kom elke keer 01 kilo aan. dus dat compenseert wel weer voor de jas van 20 kilo die ik heb uitgetrokken.
Dat wordt nog shagrijniger worden, veel water drinken veelplassen en weinig grote boodschappen doen. Het koffie, sigaretje, toiletje ritueel is dan over. Jammer.
Ik hoop dat het werkt. Ik ga dan denk ik maar wat vaker zwemmen, hardlopen fietsen en wandelen.. Of vaker concertjes van tstgu bezoeken
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
TSTGU deel2
Ik heb van de Sally huisfotograaf twee foto's gekregen.. waar ik lichtelijk mijn waardigheid verlies ;-)
Voor degene die mij slecht kennen.. Ik ben degene met dat baardje... Eljee.. Bedankt he!
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Voor degene die mij slecht kennen.. Ik ben degene met dat baardje... Eljee.. Bedankt he!
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
maandag 26 april 2004
Het is de geest die ons leidt!
Het was geweldig. Het Sally festival. Naast twee zwanenzangen van Rollercoaster (jammer) en Kryptonite Garden (eindelijk) trad ook TSTGU op. Heerlijk. Deze geweldige Emocore raakt mij tot ver onder mijn vel.
Helaas had ik mijn camera niet bij me maar ik hoop dat Eljee een mooi fototje van/voor me heeft.
Voor een goede recentie van alle bands verwijs ik je graag naar Myrrh
De zwane zang van de band rond krullebol Rene de Vries was een accoustische set in "the batcave" Helaas was een of andere maanzieke band iets te lang bezig voor ik mij realiseerde dat ik Rollercoaster aan het missen was. Het gegein tussen jaïr en Rene gaf aan dat deze vrienden in muziek nog vaak met elkaar zullen geinen. Ik ben niet zo onder de indruk van het talent van Jaïr maar hij waarscijnlijk ook niet van dat van mij. Maar René kan echt alles. Gitaar, bas, drums, toetsen en zang. En dan heeft hij ook nog zijn eigen studio.
Ik heb zijn 06 nummer.. maar gebruiken durf ik het niet. Ik zou ook niet weten waarvoor. Myrrhe durfde wel en heeft een tourtje af weten te dwingen. zo'n grouppie ben ik ook weer niet.
Leuk is dat ik bij the box-office stond toen een van de 013 crew mensjes zijn verbazing over TSTGU uitsprak. "weet je wie er in zitten?" vroeg deze man aan de dame die mijn uitrijkaart afrekende "This Beautifull Mess!" De roem van deze band (waarvan ik nog steeds geen cd heb besteld erg he?) rijst de pan uit.
Ze staan op Flevo.. TSTGU ook. Ik kijk er al naar uit in ieder geval..
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Helaas had ik mijn camera niet bij me maar ik hoop dat Eljee een mooi fototje van/voor me heeft.
Voor een goede recentie van alle bands verwijs ik je graag naar Myrrh
De zwane zang van de band rond krullebol Rene de Vries was een accoustische set in "the batcave" Helaas was een of andere maanzieke band iets te lang bezig voor ik mij realiseerde dat ik Rollercoaster aan het missen was. Het gegein tussen jaïr en Rene gaf aan dat deze vrienden in muziek nog vaak met elkaar zullen geinen. Ik ben niet zo onder de indruk van het talent van Jaïr maar hij waarscijnlijk ook niet van dat van mij. Maar René kan echt alles. Gitaar, bas, drums, toetsen en zang. En dan heeft hij ook nog zijn eigen studio.
Ik heb zijn 06 nummer.. maar gebruiken durf ik het niet. Ik zou ook niet weten waarvoor. Myrrhe durfde wel en heeft een tourtje af weten te dwingen. zo'n grouppie ben ik ook weer niet.
Leuk is dat ik bij the box-office stond toen een van de 013 crew mensjes zijn verbazing over TSTGU uitsprak. "weet je wie er in zitten?" vroeg deze man aan de dame die mijn uitrijkaart afrekende "This Beautifull Mess!" De roem van deze band (waarvan ik nog steeds geen cd heb besteld erg he?) rijst de pan uit.
Ze staan op Flevo.. TSTGU ook. Ik kijk er al naar uit in ieder geval..
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
donderdag 22 april 2004
Breedster..
Voor degene die niet weten wat het rare dingetje hieronder is.. Dat is Breedster. Een leuk spelletje van Drunkmenworkhere
Je bent een insect.. Op moment van schrijven ben ik een pop.. Als ik volwassen ben mag ik copuleren om eitjes voort te brengen. Dan kan ik met die eitjes weer nieuwe mensen uitnodigen. Dus als je wilt kan ik je uitnodigen maar dan moet ik eerst groot en sterk worden en even vrijen met een ander insectje..
Ben ik geslachtsrijp dan laat ik het even weten.
Als je niet kunt wachten om mee te doen moet je even googlen op "breedster" en je kunt je laten uitnodigen. Een nieuwe hype is geboren!
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Je bent een insect.. Op moment van schrijven ben ik een pop.. Als ik volwassen ben mag ik copuleren om eitjes voort te brengen. Dan kan ik met die eitjes weer nieuwe mensen uitnodigen. Dus als je wilt kan ik je uitnodigen maar dan moet ik eerst groot en sterk worden en even vrijen met een ander insectje..
Ben ik geslachtsrijp dan laat ik het even weten.
Als je niet kunt wachten om mee te doen moet je even googlen op "breedster" en je kunt je laten uitnodigen. Een nieuwe hype is geboren!
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
woensdag 21 april 2004
Het huwelijk is geven en nemen
En in mijn scheiding wordt ik me een partijtje genomen.
Na 8 maanden zou er eindelijk een gesprek plaatsvinden om de zaak door te spreken en de praktische zaken door te spreken. Ik kreeg minder dan 24 uur vantevoren een berichtje dat er een gesprek zou plaatsvinden. En een voorstel voor een agenda.
Na wat heen en weer bellen met mijn Grieperige Ex-vrouw en de pastoraal verantwoordelijke en mijn behulpzame vriend David ging het gesprek niet door.
Mijn voorstel voor de agenda, de aanwezigheid (of liever mijn verzoek tot afwezigheid) van de nieuwe vlam van mijn ex-vrouw en mijn bescheiden verzoek om niet alles zakelijk te laten zijn en mij ook aan het woord te laten werden in de wind geslagen en het gesprek was van de baan..
Ik hou er een bloeddruk die medisch onmogelijk is aan over en mijn vragen zijn niet beantwoord. De Woebi ging niet door want die zou bij mij zijn en onder mijn bezielende leiding staan.
Dus ieders leven is ontregeld.
Ik hoop dat wanneer Simone weer beter is er toch een gesprek kan plaatsvinden.. Ik wil antwoord. Dat de zakelijke kant per advocaat wordt besproken.. Jammer dan.. Kost mij niets dan moeite..
Ach.. Ik hef mijn ogen op naar de bergen!
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Na 8 maanden zou er eindelijk een gesprek plaatsvinden om de zaak door te spreken en de praktische zaken door te spreken. Ik kreeg minder dan 24 uur vantevoren een berichtje dat er een gesprek zou plaatsvinden. En een voorstel voor een agenda.
Na wat heen en weer bellen met mijn Grieperige Ex-vrouw en de pastoraal verantwoordelijke en mijn behulpzame vriend David ging het gesprek niet door.
Mijn voorstel voor de agenda, de aanwezigheid (of liever mijn verzoek tot afwezigheid) van de nieuwe vlam van mijn ex-vrouw en mijn bescheiden verzoek om niet alles zakelijk te laten zijn en mij ook aan het woord te laten werden in de wind geslagen en het gesprek was van de baan..
Ik hou er een bloeddruk die medisch onmogelijk is aan over en mijn vragen zijn niet beantwoord. De Woebi ging niet door want die zou bij mij zijn en onder mijn bezielende leiding staan.
Dus ieders leven is ontregeld.
Ik hoop dat wanneer Simone weer beter is er toch een gesprek kan plaatsvinden.. Ik wil antwoord. Dat de zakelijke kant per advocaat wordt besproken.. Jammer dan.. Kost mij niets dan moeite..
Ach.. Ik hef mijn ogen op naar de bergen!
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
maandag 19 april 2004
Leuk is anders
Nou het is officieel. Ik ben gescheiden. En omdat April toch al een rot-maand was is de scheiding maar weer lekker op 14 april uitgesproken. De verjaardag van mijn moeder. En de dag waarop ze begraven is.
Fijn!
Ik kan nu verder met mijn leven. nu mijn huis nog verkopen, de boedel scheiden en een andere woning...
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Fijn!
Ik kan nu verder met mijn leven. nu mijn huis nog verkopen, de boedel scheiden en een andere woning...
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
donderdag 15 april 2004
Mijnheer Leers van mij mag u!
Volgens mij, en ik kan het mis hebben, staat er in artikel 1 van de weg en verkeerswet dat je niets mag doen om het verkeer te stremmen. Ik was dan ook verbaasd dat een blokkade van een belangrijke snelweg ( die zowiezo al file gevoelig is) toch nog een uur of vier heeft kunnen duren. Gisteren was het allesbehalve feest op de snelweg rond maastricht want de snelweg was bewet. Geblokkeerd met oude autobanden en huisvuil. Kampers, Een bevolkingsgroep die niets met zigeuners te maken heeft maar om belastingtechnische reden in een woonwagen woont, waren ontevreden met de manier waarop we bejegend werd door de burgervader van Maastricht.
De nogal dommige woordvoerster en haar man waren te gast bij Barend en van Dorp. Via een straalverbinding nog wel omdat rijden te ver was. Ze ageerde tegen de manier waarop de politie met ze omging. Waarop de pers over ze berichtte. "dat doen ze bij de huizen toch ook niet?" stelde ze. Nee mevrouw, maar als er in een bepaalde straat met huizen veel criminaliteit voorkomt dan gebeurt dat wel. Het weerwoord over hennepplantages en belastingontduiking werden onhandig weggewimpeld. Jan Mulder schrok wakker en vroeg " hoe tap je stroom af". De autohandelaar ontplofte bijna aan wijn gelaatskleur te wien en gaf blijk van een beperkt referentiekader: DAt weet ieder normaal mens wel.
Vandaag was het raak. een klein leger van "mijnheer Leers" sloot het kamp hermetisch af. Alle " mobiele" woningen werden gechecked op illegale praktijken en de aanstichters van de blokkade werden opgepakt. Ook mensen die zich al te zeer verzetten. Er werd geschreeuwd en geprotesteerd.
Nou Mijnheer Leers van mij mag u. Ik ben geen voorstander van een politie staat maar ik ben wel blij dat er wat gebeurt. Ik wilniet over een kam scheren maar wanneer je leest over kampen met industrieel aandoende hennepkwekerijen, het aftappen van stroom en over het feit dat er weinig tot geen betaling van belasting rijzen je haren toch ten berge?
"dat gebeurt in de huizen toch ook niet?"
Ruim die kampen op. verdeel de bewoners over de regio en laat ze hun autohandel en andere legale handeltjes op gewone industrietereintjes uitvoeren zoals de rest van Nederland ook doet. Of laat ze verplicht rondtrekken met die rare caravans. Je moet in een woonwagen gaan wonen als dat nodig is. Kermis en Circus volk seizoenarbeiders DIE hebben recht om in een mobiele woning te wonen.
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
De nogal dommige woordvoerster en haar man waren te gast bij Barend en van Dorp. Via een straalverbinding nog wel omdat rijden te ver was. Ze ageerde tegen de manier waarop de politie met ze omging. Waarop de pers over ze berichtte. "dat doen ze bij de huizen toch ook niet?" stelde ze. Nee mevrouw, maar als er in een bepaalde straat met huizen veel criminaliteit voorkomt dan gebeurt dat wel. Het weerwoord over hennepplantages en belastingontduiking werden onhandig weggewimpeld. Jan Mulder schrok wakker en vroeg " hoe tap je stroom af". De autohandelaar ontplofte bijna aan wijn gelaatskleur te wien en gaf blijk van een beperkt referentiekader: DAt weet ieder normaal mens wel.
Vandaag was het raak. een klein leger van "mijnheer Leers" sloot het kamp hermetisch af. Alle " mobiele" woningen werden gechecked op illegale praktijken en de aanstichters van de blokkade werden opgepakt. Ook mensen die zich al te zeer verzetten. Er werd geschreeuwd en geprotesteerd.
Nou Mijnheer Leers van mij mag u. Ik ben geen voorstander van een politie staat maar ik ben wel blij dat er wat gebeurt. Ik wilniet over een kam scheren maar wanneer je leest over kampen met industrieel aandoende hennepkwekerijen, het aftappen van stroom en over het feit dat er weinig tot geen betaling van belasting rijzen je haren toch ten berge?
"dat gebeurt in de huizen toch ook niet?"
Ruim die kampen op. verdeel de bewoners over de regio en laat ze hun autohandel en andere legale handeltjes op gewone industrietereintjes uitvoeren zoals de rest van Nederland ook doet. Of laat ze verplicht rondtrekken met die rare caravans. Je moet in een woonwagen gaan wonen als dat nodig is. Kermis en Circus volk seizoenarbeiders DIE hebben recht om in een mobiele woning te wonen.
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
dinsdag 13 april 2004
Ik heb hier een brief voor mijn moeder
Esther heeft een mooi liedje op haar site staan dat ik eigenlijk mooier vind dan die van Dré
Mijn moeder is jarig de 14e. Alleen wordt ze niet ouder. ze is al een tijdje overleden. Begraven op haar verjaardag 6 jaar geleden. Vandaag voor het eerst schrijf ik haar een brief. Nu nog een vlieger.
Lieve Mam.
Het is alweer een tijdje geleden dat je overleden bent. Het is een tijd geleden dat we gepraat hebben. En ik realiseer me dat dat eigenlijk ook niet meer kan. Maar ik wil het nog zo graag. Elke dag als ik naar je foto kijk of me dingen herinner van vroeger denk ik aan je en mis je. De manier waarop je ons huis vulde met muziek. De manier je met kinderen in het algemeen omging en met ons in het bijzonder.
Je muzikaliteit en je geestigheid, je diepe geloof en je wijsheid je zorgzaamheid en betrokkenheid zien we terug in ons, je kinderen maar we missen jou. Ik mijn spreken doen en laten zie ik stukjes van jou.
Ik zou wel eens willen weten hoe je het nu maakt. Of je bij de overleden geliefden bent. Of je aan ons denkt.
Kijk je naar beneden op ons neer? En wat denk je dan?
Hoe denk je over ons hier beneden. Esther die zo volwassen aan het worden is. Annemarie en ik zijn allebei getrouwd. Annemarie heeft een kind en ik ben gescheiden. Je zult het wel weten. De vrouw aan wie jij je laatste woorden hebt gegeven heeft me bedrogen en me verlaten. Het jonge meisje toen nog dat zo afhankelijk van me was toen ze door een fase ging dat ze, aan Anorexia grenzend, zichzelf uithongerde. We waren gelukkig. De twee belangrijkste vrouwen uit mijn leven zijn weg.
Mijn studie is eraan. Je zou zo trots geweest zijn. Dat was je al toen ik begon, en je zou zo trots geweest als ik het afgemaakt had. Nu is dat over. Een gescheiden man (of hopelijk ooit hertrouwde man) kan niet zomaar dominee worden. Al is dat theologisch ook wel recht te praten niet iedereen zal het daarmee eens zijn. Mijn carriere is stuk.
Ons huis is een zooitje. Een huis waarin jij ongetwijfeld zoveel werk verzet zou hebben net zoals bij Annemarie. Dat huis bewoon ik nu alleen. Jij zou me onder je hoede hebben genomen. Net als alle moeders van alleenstaande mannen in mijn omgeving. En eigenlijk mis ik je op momenten dat ik de was moet doen en mijn huishouden ook heel erg. Ik ben jaloers op de mensen die nog wel een moeder hebben. Een warm nestje om terug te gaan.
Met pa gaat het goed. Hij red zich wonderbaarlijk. Hij heeft het niet makkelijk met een puber in huis maar hij weet het huishouden draaiend te houden. Misschien moet ik hem eens om tips vragen. Hij zorgt goed voor Esther maar hij heeft een ander nu. Ik denk dat het bijna niet anders kon. Ze is wel aardig maar niemand kan jou plek innemen mam.
Ik mis je zo.
Soms, in mijn diepste dipjes verlang ik ernaar om bij je te zijn. Mijn hoofd weer in je schouders te leggen en met jou te kletsen over hoe ik was toen ik klein was. Jij aaide door mijn weerbarstige haar en alles kwam weer goed.
Lieve mama in de hemel ik mis je.
Je zoon
Paul
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Mijn moeder is jarig de 14e. Alleen wordt ze niet ouder. ze is al een tijdje overleden. Begraven op haar verjaardag 6 jaar geleden. Vandaag voor het eerst schrijf ik haar een brief. Nu nog een vlieger.
Lieve Mam.
Het is alweer een tijdje geleden dat je overleden bent. Het is een tijd geleden dat we gepraat hebben. En ik realiseer me dat dat eigenlijk ook niet meer kan. Maar ik wil het nog zo graag. Elke dag als ik naar je foto kijk of me dingen herinner van vroeger denk ik aan je en mis je. De manier waarop je ons huis vulde met muziek. De manier je met kinderen in het algemeen omging en met ons in het bijzonder.
Je muzikaliteit en je geestigheid, je diepe geloof en je wijsheid je zorgzaamheid en betrokkenheid zien we terug in ons, je kinderen maar we missen jou. Ik mijn spreken doen en laten zie ik stukjes van jou.
Ik zou wel eens willen weten hoe je het nu maakt. Of je bij de overleden geliefden bent. Of je aan ons denkt.
Kijk je naar beneden op ons neer? En wat denk je dan?
Hoe denk je over ons hier beneden. Esther die zo volwassen aan het worden is. Annemarie en ik zijn allebei getrouwd. Annemarie heeft een kind en ik ben gescheiden. Je zult het wel weten. De vrouw aan wie jij je laatste woorden hebt gegeven heeft me bedrogen en me verlaten. Het jonge meisje toen nog dat zo afhankelijk van me was toen ze door een fase ging dat ze, aan Anorexia grenzend, zichzelf uithongerde. We waren gelukkig. De twee belangrijkste vrouwen uit mijn leven zijn weg.
Mijn studie is eraan. Je zou zo trots geweest zijn. Dat was je al toen ik begon, en je zou zo trots geweest als ik het afgemaakt had. Nu is dat over. Een gescheiden man (of hopelijk ooit hertrouwde man) kan niet zomaar dominee worden. Al is dat theologisch ook wel recht te praten niet iedereen zal het daarmee eens zijn. Mijn carriere is stuk.
Ons huis is een zooitje. Een huis waarin jij ongetwijfeld zoveel werk verzet zou hebben net zoals bij Annemarie. Dat huis bewoon ik nu alleen. Jij zou me onder je hoede hebben genomen. Net als alle moeders van alleenstaande mannen in mijn omgeving. En eigenlijk mis ik je op momenten dat ik de was moet doen en mijn huishouden ook heel erg. Ik ben jaloers op de mensen die nog wel een moeder hebben. Een warm nestje om terug te gaan.
Met pa gaat het goed. Hij red zich wonderbaarlijk. Hij heeft het niet makkelijk met een puber in huis maar hij weet het huishouden draaiend te houden. Misschien moet ik hem eens om tips vragen. Hij zorgt goed voor Esther maar hij heeft een ander nu. Ik denk dat het bijna niet anders kon. Ze is wel aardig maar niemand kan jou plek innemen mam.
Ik mis je zo.
Soms, in mijn diepste dipjes verlang ik ernaar om bij je te zijn. Mijn hoofd weer in je schouders te leggen en met jou te kletsen over hoe ik was toen ik klein was. Jij aaide door mijn weerbarstige haar en alles kwam weer goed.
Lieve mama in de hemel ik mis je.
Je zoon
Paul
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
dinsdag 6 april 2004
Alleen met mijn gedachten
Hij is er weer.. Mijn dip.
Niet wereld schokkend hoor. ik ben het inmiddels wel gewend. Als ik een tijdje alleen ben slaat hij toe. Het slaat je lam. je wordt lusteloos of je gaat tobben wat weer direct invloed heeft op je moraal en op je toestand.
Ik zat dit weekeinde voornamelijk in de auto en als ik niet in de auto zat werd ik geconfronteerd met mijn scheiding. Ik ging gezellig een weekeindje vrienden bezoeken.
Eerst naar de Meern. Daarna naar Appingedam de volgende dag naar Groningen (stad) en toen weer terug. Nu heb ik geen hekel aan autorijden maar alleen autorijden staat me echt tegen. dan ben ik alleen met mijn gedachten.
Deze gaan terug naar de tijd voor mijn scheiding. naar de tijd van weleer. ze gaan naar mijn vrouw (want dat is ze officieel nog steeds) die gehuwd samenwoont met een man die niet haar eigen is. Ze gaan naar mijn getorpedeerde carriëre.
Gelukkig ben ik een nuchter man. Mijn gedachten aan zelfdoding heb ik in de eerste week al afgezworen. Ik drink nog minder alcohol in mijn dipjes dan ik normaal al deed. Alleen rook ik wat meer...
Zo'n dipje kan wel even duren.
En dat terwijl het zo'n leuk weekeinde had moeten worden. Gezellig Catan spelen.. (Ik heb alweer verloren) gezellig naar een doopdienst ging en vrienden ging bezoeken (helaas het bootje gemist).
De doopdienst was ok. Goede muziek, er was te merken dat dit een warme gemeente is. Liefdevolle relaties! Alleen stak het me dat ik alleen zat. Mijn surrogaat moeder was er ook (bedankt voor het lenen Natas) en het grapje van Ferdinand bepaalde me weer bij mijn halve weesdom.
Waarom komen dat soort dingen altijd tegelijk.
Mag het alsjeblieft snel mei worden?
En laat me nu maar alleen met mijn gedachten..
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Niet wereld schokkend hoor. ik ben het inmiddels wel gewend. Als ik een tijdje alleen ben slaat hij toe. Het slaat je lam. je wordt lusteloos of je gaat tobben wat weer direct invloed heeft op je moraal en op je toestand.
Ik zat dit weekeinde voornamelijk in de auto en als ik niet in de auto zat werd ik geconfronteerd met mijn scheiding. Ik ging gezellig een weekeindje vrienden bezoeken.
Eerst naar de Meern. Daarna naar Appingedam de volgende dag naar Groningen (stad) en toen weer terug. Nu heb ik geen hekel aan autorijden maar alleen autorijden staat me echt tegen. dan ben ik alleen met mijn gedachten.
Deze gaan terug naar de tijd voor mijn scheiding. naar de tijd van weleer. ze gaan naar mijn vrouw (want dat is ze officieel nog steeds) die gehuwd samenwoont met een man die niet haar eigen is. Ze gaan naar mijn getorpedeerde carriëre.
Gelukkig ben ik een nuchter man. Mijn gedachten aan zelfdoding heb ik in de eerste week al afgezworen. Ik drink nog minder alcohol in mijn dipjes dan ik normaal al deed. Alleen rook ik wat meer...
Zo'n dipje kan wel even duren.
En dat terwijl het zo'n leuk weekeinde had moeten worden. Gezellig Catan spelen.. (Ik heb alweer verloren) gezellig naar een doopdienst ging en vrienden ging bezoeken (helaas het bootje gemist).
De doopdienst was ok. Goede muziek, er was te merken dat dit een warme gemeente is. Liefdevolle relaties! Alleen stak het me dat ik alleen zat. Mijn surrogaat moeder was er ook (bedankt voor het lenen Natas) en het grapje van Ferdinand bepaalde me weer bij mijn halve weesdom.
Waarom komen dat soort dingen altijd tegelijk.
Mag het alsjeblieft snel mei worden?
En laat me nu maar alleen met mijn gedachten..
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
maandag 5 april 2004
vrijdag 2 april 2004
Ben ik gek aan het worden?
Gisteren was ik heen en weer aan het zappen tussen 
en een docu over 
.
En ik moest er weer aan denken aan de tijd dat ik voor het eerst het boek las. Ik dacht:"Ben ik misschien gek? Of ben ik de enige normale in dit gekkenhuis?". Als je de film bekijkt zie je dat Jack Nicholson als enige normale in het gekkenhuis terecht komt. Als eerste van eenvlucht voor de gevangenis. Hij vlucht een keer succesvol maar denkt er neit aan om daadwerkelijk te verdwijnen.
Als je eenmaal als gek bestempelt bent dan komje daar nooit meer vanaf.
De mooiste scene uit de film is wannneer de gekkenmet de bus naar de haven gaan en een boot kapen. Ze stellen zich voor als Psychiaters. De close-ups van de gekken die niet minder gek kijken dan voorheen doet je vermoeden dat het echt psychiaters zijn. De grens tussen gek en geniaal is klein. De onzekerheid van de patienten houdt ze onder de hoede van de vreselijke zuster. (Mildred Ratched) Je krijgt het idee dat die Ratched de grootste gevaarlijkste gek is die er rondloopt.
De barbaarse praktijk van electroshocks (dat heden ten dage, zij het onder narcose) nog steeds wordt toegepast schrikt af en beschadigt Nicholson zo dat hij zich om laat brengen door "chief".
Chief is de eigenlijke hoofdpersoon. Een normale persoon die,niet alleen door zijn gedrag maar ook door zijn boomlage postuur, afwijkt. Hij is degene die aan het eind van de film vrij is. Bevrijd door Nicholson doorbreekt hij zijn zwijgen en leert dat hij zelf de macht heeft.
De docu over The Passion of the Christ voerde langs een stukje historie van Jezus-films en liet (zelfs) een theoloog vna het Jesus-seminar aan het woord en Jezus-freak (die zich door Gibson voorbijgestreeft ziet) Paul Verhoeven.
De beide heren zijn niet overtuigd van de onfeilbaarheid van de schrift. Ze hebben een democratische vergadering waar ze STEMMEN!!! over de waarheidgetrouwheid van de woorden en daden van CHristus.
Daardoor begin ik echt te twijfelen.
Ben ik nu gek? Of is heel de wereld het?
Waarom twijfelen we niet aan buitenbijbelse bronnen maar is de bijbel ineens niet meer steekhoudend. Sluit mij maar op. De buitenwereld is enger dan een leven in een isoleercel
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
en een docu over .
En ik moest er weer aan denken aan de tijd dat ik voor het eerst het boek las. Ik dacht:"Ben ik misschien gek? Of ben ik de enige normale in dit gekkenhuis?". Als je de film bekijkt zie je dat Jack Nicholson als enige normale in het gekkenhuis terecht komt. Als eerste van eenvlucht voor de gevangenis. Hij vlucht een keer succesvol maar denkt er neit aan om daadwerkelijk te verdwijnen.
Als je eenmaal als gek bestempelt bent dan komje daar nooit meer vanaf.
De mooiste scene uit de film is wannneer de gekkenmet de bus naar de haven gaan en een boot kapen. Ze stellen zich voor als Psychiaters. De close-ups van de gekken die niet minder gek kijken dan voorheen doet je vermoeden dat het echt psychiaters zijn. De grens tussen gek en geniaal is klein. De onzekerheid van de patienten houdt ze onder de hoede van de vreselijke zuster. (Mildred Ratched) Je krijgt het idee dat die Ratched de grootste gevaarlijkste gek is die er rondloopt.
De barbaarse praktijk van electroshocks (dat heden ten dage, zij het onder narcose) nog steeds wordt toegepast schrikt af en beschadigt Nicholson zo dat hij zich om laat brengen door "chief".
Chief is de eigenlijke hoofdpersoon. Een normale persoon die,niet alleen door zijn gedrag maar ook door zijn boomlage postuur, afwijkt. Hij is degene die aan het eind van de film vrij is. Bevrijd door Nicholson doorbreekt hij zijn zwijgen en leert dat hij zelf de macht heeft.
De docu over The Passion of the Christ voerde langs een stukje historie van Jezus-films en liet (zelfs) een theoloog vna het Jesus-seminar aan het woord en Jezus-freak (die zich door Gibson voorbijgestreeft ziet) Paul Verhoeven.
De beide heren zijn niet overtuigd van de onfeilbaarheid van de schrift. Ze hebben een democratische vergadering waar ze STEMMEN!!! over de waarheidgetrouwheid van de woorden en daden van CHristus.
Daardoor begin ik echt te twijfelen.
Ben ik nu gek? Of is heel de wereld het?
Waarom twijfelen we niet aan buitenbijbelse bronnen maar is de bijbel ineens niet meer steekhoudend. Sluit mij maar op. De buitenwereld is enger dan een leven in een isoleercel
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
donderdag 1 april 2004
April's fool
Op 1 april verloor Alva zijn bril.
Sindsdien zit steevast op 1 april mijn veter van mijn instap schoen los, is er in het nieuws een bericht wat niet klopt en de ridicuul is om te geloven. Ook dit jaar weer.
Ik ben het eigenlijk een beetje zat. De leukste grappen liggen namelijk altijd in het verleden.
Laat ik u meenemen naar een 1 april grap uit mijn studententijd.
1 april viel op een woensdag dat jaar (was het "98?) en we hadden besloten alles eens flink in de war te sturen. Op het internaat (verbonden aan het Bijbelinstituut België) was er een muur van postvakjes die we met vereende krachten hebben omgedraaid zodat iedereen op zoek was naar zijn postvakje.. althans dat dachten we want de volgende morgen was er niets aan de hand. De Brulboei "Henk"(Wat zegt u?) had in zijn eentje de hele wand weer omgedraaid. Ik vraag me tot op de dag van vandaag af of deze goedzak met grote mond niet toevallig van de planeet Krypton komt.
Maar de postvakjes was slechts kinderspel. Op Woensdagochtenden was het tweede collegeuur altijd vaste prik Kapel dienst. De hele school moest daar aanwezig zijn. Maar tot ergernis van de staf kwamen er steeds minder mensen opdagen en als ze wel kwamen vaak te laat.
Die morgen zou iedereen die wel kwam een leuke verrassing krijgen.
Op de tweede verdieping bevond zich de kapel. Een zaaltje met achterin de ingang en voorin het spreekgestoelte de piano, de gitaar en basversterker en het drumstel opgesteld op podium delen. Alle stoelen stonden hierop gericht (duh).
Wij hebben met een mannetje of 5 de hele kapel omgedraaid. Dat was een hele toer. Boven ons sliep eenhle gang lichte slapers dus we moesten heel stil zijn. Na een uurtje stoeltjes draaien en een beetje sjouwen stonden alle stoelen andersom. Toen moesten alle loodzware podium delen over. Die lieten we normaal met een klap vallen maar deze nacht dus niet. voorzichtig verplaatsten we de hele boel. als laatste het drumstel en de piano. Heeft u ooit wel eens een piano verplaatst? ZOnder karretje? wij wel.
Lacherig verdwenen we, tevreden over onze geslaagde actie en verkneukelend over de reacties naar onze kamers. Niemand, zlefs niet de oren van het hele gebouw, een dame die altijd van het minste geluid wakker lag, had ook maar iets gehoord.
Boven gekomen (ik kan me ook in het jaar vergissen) was de hele jongens gang verbouwd. alle deuren waren met afplak lint aan elkaar gebonden en de deur van een van de samenspanners was gebarricadeerd met een kast vol dekens. De kamergenoot van een van de samenspanners had zich in laten sluiten.
Toen de wekker afliep hield mijn compaan zich slapende en de sprietige kamergenoot verbaasde zich over de aanwezigheid van zijn kamergenoot maar verwachte dat de kast wel verdwenen zou zijn. Zichtbaar enthousiast probeerde hij de kamer uit te rennen en liep tegen zijn eigen grap aan. De kast was keurig door mijn schijnslapende medeplichtige terug gezet.. De jonge spriet (Er is geen koek) moest zich laten bevrijden door zijn kamergenoot voordat hij zijn ochtendplas kon gaan doen.
Die morgen was het kapel dienst en de 5 waren er allemaal (ook al spijbelden we allemaal wel eens) en de kapeldienst begon. Het geroezemoes was heviger dan ooit. Maar de dienst begon als altijd.
Op een gegeven moment ging de deur, die nu in het zicht van de hele zaal lag, open. In de deuropening verscheen het niets vermoedende en ineens erg verbaasde gezicht van de toenmalige academisch directeur van het instituut.
Iets mompelend over de geslaagde grap bloosde hij zich een weg naar een zitplaats en keek een beetje schuldig om zich heen. Nooit heeft hij iets gezegd over te laat komenin de kapel. Onze grap had dus nog resultaat ook...
Tjonge ik mis die tijd...
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Sindsdien zit steevast op 1 april mijn veter van mijn instap schoen los, is er in het nieuws een bericht wat niet klopt en de ridicuul is om te geloven. Ook dit jaar weer.
Ik ben het eigenlijk een beetje zat. De leukste grappen liggen namelijk altijd in het verleden.
Laat ik u meenemen naar een 1 april grap uit mijn studententijd.
1 april viel op een woensdag dat jaar (was het "98?) en we hadden besloten alles eens flink in de war te sturen. Op het internaat (verbonden aan het Bijbelinstituut België) was er een muur van postvakjes die we met vereende krachten hebben omgedraaid zodat iedereen op zoek was naar zijn postvakje.. althans dat dachten we want de volgende morgen was er niets aan de hand. De Brulboei "Henk"(Wat zegt u?) had in zijn eentje de hele wand weer omgedraaid. Ik vraag me tot op de dag van vandaag af of deze goedzak met grote mond niet toevallig van de planeet Krypton komt.
Maar de postvakjes was slechts kinderspel. Op Woensdagochtenden was het tweede collegeuur altijd vaste prik Kapel dienst. De hele school moest daar aanwezig zijn. Maar tot ergernis van de staf kwamen er steeds minder mensen opdagen en als ze wel kwamen vaak te laat.
Die morgen zou iedereen die wel kwam een leuke verrassing krijgen.
Op de tweede verdieping bevond zich de kapel. Een zaaltje met achterin de ingang en voorin het spreekgestoelte de piano, de gitaar en basversterker en het drumstel opgesteld op podium delen. Alle stoelen stonden hierop gericht (duh).
Wij hebben met een mannetje of 5 de hele kapel omgedraaid. Dat was een hele toer. Boven ons sliep eenhle gang lichte slapers dus we moesten heel stil zijn. Na een uurtje stoeltjes draaien en een beetje sjouwen stonden alle stoelen andersom. Toen moesten alle loodzware podium delen over. Die lieten we normaal met een klap vallen maar deze nacht dus niet. voorzichtig verplaatsten we de hele boel. als laatste het drumstel en de piano. Heeft u ooit wel eens een piano verplaatst? ZOnder karretje? wij wel.
Lacherig verdwenen we, tevreden over onze geslaagde actie en verkneukelend over de reacties naar onze kamers. Niemand, zlefs niet de oren van het hele gebouw, een dame die altijd van het minste geluid wakker lag, had ook maar iets gehoord.
Boven gekomen (ik kan me ook in het jaar vergissen) was de hele jongens gang verbouwd. alle deuren waren met afplak lint aan elkaar gebonden en de deur van een van de samenspanners was gebarricadeerd met een kast vol dekens. De kamergenoot van een van de samenspanners had zich in laten sluiten.
Toen de wekker afliep hield mijn compaan zich slapende en de sprietige kamergenoot verbaasde zich over de aanwezigheid van zijn kamergenoot maar verwachte dat de kast wel verdwenen zou zijn. Zichtbaar enthousiast probeerde hij de kamer uit te rennen en liep tegen zijn eigen grap aan. De kast was keurig door mijn schijnslapende medeplichtige terug gezet.. De jonge spriet (Er is geen koek) moest zich laten bevrijden door zijn kamergenoot voordat hij zijn ochtendplas kon gaan doen.
Die morgen was het kapel dienst en de 5 waren er allemaal (ook al spijbelden we allemaal wel eens) en de kapeldienst begon. Het geroezemoes was heviger dan ooit. Maar de dienst begon als altijd.
Op een gegeven moment ging de deur, die nu in het zicht van de hele zaal lag, open. In de deuropening verscheen het niets vermoedende en ineens erg verbaasde gezicht van de toenmalige academisch directeur van het instituut.
Iets mompelend over de geslaagde grap bloosde hij zich een weg naar een zitplaats en keek een beetje schuldig om zich heen. Nooit heeft hij iets gezegd over te laat komenin de kapel. Onze grap had dus nog resultaat ook...
Tjonge ik mis die tijd...
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
April's fool
Op 1 april verloor Alva zijn bril.
Sindsdien zit steevast op 1 april mijn veter van mijn instap schoen los, is er in het nieuws een bericht wat niet klopt en de ridicuul is om te geloven. Ook dit jaar weer.
Ik ben het eigenlijk een beetje zat. De leukste grappen liggen namelijk altijd in het verleden.
Laat ik u meenemen naar een 1 april grap uit mijn studententijd.
1 april viel op een woensdag dat jaar (was het "98?) en we hadden besloten alles eens flink in de war te sturen. Op het internaat (verbonden aan het Bijbelinstituut België) was er een muur van postvakjes die we met vereende krachten hebben omgedraaid zodat iedereen op zoek was naar zijn postvakje.. althans dat dachten we want de volgende morgen was er niets aan de hand. De Brulboei "Henk"(Wat zegt u?) had in zijn eentje de hele wand weer omgedraaid. Ik vraag me tot op de dag van vandaag af of deze goedzak met grote mond niet toevallig van de planeet Krypton komt.
Maar de postvakjes was slechts kinderspel. Op Woensdagochtenden was het tweede collegeuur altijd vaste prik Kapel dienst. De hele school moest daar aanwezig zijn. Maar tot ergernis van de staf kwamen er steeds minder mensen opdagen en als ze wel kwamen vaak te laat.
Die morgen zou iedereen die wel kwam een leuke verrassing krijgen.
Op de tweede verdieping bevond zich de kapel. Een zaaltje met achterin de ingang en voorin het spreekgestoelte de piano, de gitaar en basversterker en het drumstel opgesteld op podium delen. Alle stoelen stonden hierop gericht (duh).
Wij hebben met een mannetje of 5 de hele kapel omgedraaid. Dat was een hele toer. Boven ons sliep eenhle gang lichte slapers dus we moesten heel stil zijn. Na een uurtje stoeltjes draaien en een beetje sjouwen stonden alle stoelen andersom. Toen moesten alle loodzware podium delen over. Die lieten we normaal met een klap vallen maar deze nacht dus niet. voorzichtig verplaatsten we de hele boel. als laatste het drumstel en de piano. Heeft u ooit wel eens een piano verplaatst? ZOnder karretje? wij wel.
Lacherig verdwenen we, tevreden over onze geslaagde actie en verkneukelend over de reacties naar onze kamers. Niemand, zlefs niet de oren van het hele gebouw, een dame die altijd van het minste geluid wakker lag, had ook maar iets gehoord.
Boven gekomen (ik kan me ook in het jaar vergissen) was de hele jongens gang verbouwd. alle deuren waren met afplak lint aan elkaar gebonden en de deur van een van de samenspanners was gebarricadeerd met een kast vol dekens. De kamergenoot van een van de samenspanners had zich in laten sluiten.
Toen de wekker afliep hield mijn compaan zich slapende en de sprietige kamergenoot verbaasde zich over de aanwezigheid van zijn kamergenoot maar verwachte dat de kast wel verdwenen zou zijn. Zichtbaar enthousiast probeerde hij de kamer uit te rennen en liep tegen zijn eigen grap aan. De kast was keurig door mijn schijnslapende medeplichtige terug gezet.. De jonge spriet (Er is geen koek) moest zich laten bevrijden door zijn kamergenoot voordat hij zijn ochtendplas kon gaan doen.
Die morgen was het kapel dienst en de 5 waren er allemaal (ook al spijbelden we allemaal wel eens) en de kapeldienst begon. Het geroezemoes was heviger dan ooit. Maar de dienst begon als altijd.
Op een gegeven moment ging de deur, die nu in het zicht van de hele zaal lag, open. In de deuropening verscheen het niets vermoedende en ineens erg verbaasde gezicht van de toenmalige academisch directeur van het instituut.
Iets mompelend over de geslaagde grap bloosde hij zich een weg naar een zitplaats en keek een beetje schuldig om zich heen. Nooit heeft hij iets gezegd over te laat komenin de kapel. Onze grap had dus nog resultaat ook...
Tjonge ik mis die tijd...
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Sindsdien zit steevast op 1 april mijn veter van mijn instap schoen los, is er in het nieuws een bericht wat niet klopt en de ridicuul is om te geloven. Ook dit jaar weer.
Ik ben het eigenlijk een beetje zat. De leukste grappen liggen namelijk altijd in het verleden.
Laat ik u meenemen naar een 1 april grap uit mijn studententijd.
1 april viel op een woensdag dat jaar (was het "98?) en we hadden besloten alles eens flink in de war te sturen. Op het internaat (verbonden aan het Bijbelinstituut België) was er een muur van postvakjes die we met vereende krachten hebben omgedraaid zodat iedereen op zoek was naar zijn postvakje.. althans dat dachten we want de volgende morgen was er niets aan de hand. De Brulboei "Henk"(Wat zegt u?) had in zijn eentje de hele wand weer omgedraaid. Ik vraag me tot op de dag van vandaag af of deze goedzak met grote mond niet toevallig van de planeet Krypton komt.
Maar de postvakjes was slechts kinderspel. Op Woensdagochtenden was het tweede collegeuur altijd vaste prik Kapel dienst. De hele school moest daar aanwezig zijn. Maar tot ergernis van de staf kwamen er steeds minder mensen opdagen en als ze wel kwamen vaak te laat.
Die morgen zou iedereen die wel kwam een leuke verrassing krijgen.
Op de tweede verdieping bevond zich de kapel. Een zaaltje met achterin de ingang en voorin het spreekgestoelte de piano, de gitaar en basversterker en het drumstel opgesteld op podium delen. Alle stoelen stonden hierop gericht (duh).
Wij hebben met een mannetje of 5 de hele kapel omgedraaid. Dat was een hele toer. Boven ons sliep eenhle gang lichte slapers dus we moesten heel stil zijn. Na een uurtje stoeltjes draaien en een beetje sjouwen stonden alle stoelen andersom. Toen moesten alle loodzware podium delen over. Die lieten we normaal met een klap vallen maar deze nacht dus niet. voorzichtig verplaatsten we de hele boel. als laatste het drumstel en de piano. Heeft u ooit wel eens een piano verplaatst? ZOnder karretje? wij wel.
Lacherig verdwenen we, tevreden over onze geslaagde actie en verkneukelend over de reacties naar onze kamers. Niemand, zlefs niet de oren van het hele gebouw, een dame die altijd van het minste geluid wakker lag, had ook maar iets gehoord.
Boven gekomen (ik kan me ook in het jaar vergissen) was de hele jongens gang verbouwd. alle deuren waren met afplak lint aan elkaar gebonden en de deur van een van de samenspanners was gebarricadeerd met een kast vol dekens. De kamergenoot van een van de samenspanners had zich in laten sluiten.
Toen de wekker afliep hield mijn compaan zich slapende en de sprietige kamergenoot verbaasde zich over de aanwezigheid van zijn kamergenoot maar verwachte dat de kast wel verdwenen zou zijn. Zichtbaar enthousiast probeerde hij de kamer uit te rennen en liep tegen zijn eigen grap aan. De kast was keurig door mijn schijnslapende medeplichtige terug gezet.. De jonge spriet (Er is geen koek) moest zich laten bevrijden door zijn kamergenoot voordat hij zijn ochtendplas kon gaan doen.
Die morgen was het kapel dienst en de 5 waren er allemaal (ook al spijbelden we allemaal wel eens) en de kapeldienst begon. Het geroezemoes was heviger dan ooit. Maar de dienst begon als altijd.
Op een gegeven moment ging de deur, die nu in het zicht van de hele zaal lag, open. In de deuropening verscheen het niets vermoedende en ineens erg verbaasde gezicht van de toenmalige academisch directeur van het instituut.
Iets mompelend over de geslaagde grap bloosde hij zich een weg naar een zitplaats en keek een beetje schuldig om zich heen. Nooit heeft hij iets gezegd over te laat komenin de kapel. Onze grap had dus nog resultaat ook...
Tjonge ik mis die tijd...
Wilt u reageren? plaats dan een reactie in mijn gastenboek!
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
