de ondragelijke lichtheid van mijn bestaan.

Hoe onpersoonlijk kan een vraag zijn?

Wanneer je, zoals ik, in een amerikaans bedrijf werkt en hier en daar eens een amerikaan aan de telefoon treft die je nog nooit hebt gesproken begint deze amerikaan met een enthousiasme waar ADHD niet voor onderdoet het gesprek met een ogenschijnlijk warm "how are you". wanneer je deze dan confronteert met je ondragelijke lichtheid van je bestaan valt er een beklemmende stilte aan de andere kant van de lijn. Je kunt met een beetje voorstellingsvermogen bedenken wat er aan de andere kant wordt gedacht of gedaan. er wordt naarstig gezocht naar het nummer van Korrelatie, er wordt overwogen of je wellicht je verstand hebt verloren of dat je dusdanig veel groene sigaretjes hebt gerookt (we wonen in nederland en dat is weed paradise in de ogen van de gemiddelde amerikaan) dat je in een vreemde ongeremde stase bent terechtgekomen.

Om kort te gaan. De nietsvermoedende amerikaan is slachtoffergeworden van zijn eigen nietszeggende formaliteit.

Ik heb het voorrecht dat ik af en toe in een gesprek of in een reeks gesprekken mensen mag helpen in hun speurtocht naar de oplossing voor de problemen van hun bestaan. En nu ik zelf in een dal van mijnleven ben beland merk ik dat ik een van de weinige ben die het meent wanneer ik vraag "hoe gaat het met je". Niemand meent wat hij zegt. de bovengenoemde amerikaan is daar het lichtend voorbeeld van. de etiquette verlangt dat je "fine" antwoordt op zijn vraag.. als ik antwoord om soortgelijke vragen"ach ik leef nog" wordt er terugkrabbelend gereageerd.

Misschien ben ik te eerlijk en zeg ik altijd alles wat mij voor de mond komt en meen ik meestal wat ik zeg maar is dat niet normaal? Laat uw Ja JA zijne ne uw nee NEE. meen wat je zegt. zeg wat je voelt. daar wordt de wereld een stuk beter van.

Ik hou er niet van om PIm voortuin aan te halen maar hij zij "ik zeg wat ik denk enik doe wat ik zeg" nu deed hij niets aan de problemen die hij aankaartte.. maar dat terzijde.

Wanneer ik op mijn geliefde Fok! bijna duizend reacties zie op het ongeluk in benedengenoemd stukje maar maar een paar donaties om een bloemetje te sturen..

Ik stuur zowie zo wel een bloemetje en als ik dat niet doe.. spreek me er dan vooral op aan...!