Een opgeruimd [ hoofd, huis ]

Wat verzamelt een mens aan troep. Ik was er als kind al kampioen in om rommel te maken en om alles te bewaren. Een soort bewijsdrang. Mijn vader was niet zo, hij gooide betaalde rekening HOP de prullenbak ik. Ik niet. Vanaf het allereerste begin heb ik alle bankafschriften bewaard. rekeningen en zelfs herinneringen.. Alles netjes in mappen. Soms verslonsde het en moest ik, omdat ik anders geen eten meer kreeg van mijn moeder, mijn kamer opruimen en alles weer op orde brengen.
Wat verhuizingen later ben ik nog steeds een verzamelaar.. Alles is handig en kan later geld besparen. Maar een huis heeft maar zoveel bergruimte en mijn vrouw heeft, net zoals mijn moeder maar zo veel geduld. Dus vandaag moest ik alweer aan de bak.

De mensen die mij wel eens hebben helpen verhuizen weten dat ik nogal wat rommel heb en volgens mij heb ik wel eerder geblogged over mijn verzameling troep. Nu heb ik sinds we in Kamerik wonen al een keer een WagonRlading troep naar de stort gebracht. Een TV, een doos of computermeuk en een jaargang of 68 PCactive. Nu zijn er nog steeds dozen en kratten met tijdschriften en computerkolerezooi die op me stonden te wachten.. En met een aanstaand flevo moest ik toch een en ander uit gaan zoeken.. Vandaag moest ik er dan maar een paar uur voor uittrekken.

Het uitzoeken van de computerrommel ging voortvarend. Diskettes heb ik niet meer nodig en had ik in een vorig rondje al weggegooid (wie gebruikt die dingen nog) Dus die Sony Mavica kan ook wel weg (kopen?). En ik heb de vorige keer die prachtige Brother weggegooid waar ik toen NET een toner voor had gekocht omdat ik dacht dattie leeg was.. Jammer joh..Dus nu kunnen alle printerkabels ook weg. Lang Leve usb en netwerkprinters..

Maar toen.

Toen stond er een doos op instorten met papieren. Gewoon wat multomappen en kladblokken maar daaronder een verzameling herinneringen. Van mijn bewijs van aangifte.. Nee niet dat van Fenna.. dat van MIJ! .. tot wat spullen die ik liever niet meer zie. Brieven en kaarten tot ongeveer de tijd dat ik studeerde. Lieve briefjes, liefdesbriefjes, briefjes van liefjes.

Ik heb er een paar door zitten kijken. Gewoon zomaar willekeurig. Lang niet alles gelezen en ik vraag me af of ik daar spijt van moet hebben of niet want de rest gaat ongelezen (althans dit millenium) weg. Wat highlights waren briefjes van meisjes met wie ik gekust had en die ik daarna nooit meer zag (en dan toch je adres geven) brieven en kaarten van mijn ex. die mij elke week een kaart stuurde toen ik studeerde. Briefjes van een eerder vriendinnetje die mij elke week een zelfgemaakt kaartje stuurde met de hoeveelheid tijd dat we verkering hadden. Maar ook van haar een brief waarin ze aangaf dat ze niet zo graag getuige was van mijn gedrag tijdens een familieruzie.

Een paar bijzonderheden waren de briefjes van Deb, die ik nu -weer- tot mijn vrienden mag rekenen die iets schrijft over evangeliseren en een paar keer een kerstkaartje stuurt. Een kerstkaartje van Peter met wie ik vandaag nog een twittergesprek voerde. Een uitgeprint mailtje (dat ging toen zo toen ik studeerde) van Setkin die me bemoedigt en me een standje geeft over mijn slechte cijfers! Maar ook een kaartje van mijn moeder. Voorop een foto van een vrouw met blote borsten. Ze stuurde die vanaf een kanarisch eiland. Een van de weinige kaartjes die ik van haar kreeg.

En veel kaartjes met gedichtjes en bemoedigingen rond het overlijden van mijn moeder. Veel sterkte ook voor S. Dat doet me zeer.. Maar sommige geven me ook weer zin om die mensen op te zoeken.

Ik denk dat ik eens mijn nichtje een kaartje gaat sturen want die heeft echt een vermogen aan postzegels in de brand gestoken voor mij.. en Ronny, mijn buurman heeft creatief en liefdevol veel kaartjes gestuurd.. en last but not least E. Ik denk dat ik 3 weken verkering met haar heb gehad maar ze stalkte me enorm..

OP zolder, bovenaan de trap, die net opgeruimd was. staat een verzameling dozen. netjes uitgezochte computerspullen en een doos met zilte tranen... Een doos met herinneringen die gerecycled worden. Een aantal wordt weggestopt en ooit weer opgeduikeld. een ander deel weggegooid en nooit meer aan gedacht (hopelijk) maar een aantal hebben weer wat opgerakeld..


Mijn vrouw vindt alles goed. Zolang ik die troep maar opruim.