Dag mam

Jemig mam.

12 jaar alweer?

Je bent nu langer dood dan mijn zusje leeft. Weet je mam ik weet niet meer hoe je stem klonk, en ik kan je luchtje niet meer ruiken. Ik kan je niet meer zo zien staan ergens in de kamer.. Ik voel me schuldig dat je geen onderdeel meer bent van mijn leven. Je hebt het scheiden en lijden, mijn huwelijk, mijn banenwissels mijn cabaretcariere allemaal gemist..

Nu wordt ik vader en zou jij voor de derde keer oma zijn geworden. Vandaag zou je 61 zijn. Jong voor een oma van 3 kleinkinderen.

er gaat geen dag voorbij of ik herinner me iets van je, praat ik als je en mis ik je. Iemand anders gaat de gordijntjes naaien voor de babykamer.. iemand anders zal naast pa staan als hij zich over de wieg buigt en mompelt "klein"
.
Ik weet dat dit geen zin heeft. De internetverbindingen komen niet tot in de hemel, en straks, als ik tegen die stomme steen sta te praten hoef ik ook niet op reactie te wachten.

Ik wil gewoon dat ik even tegen je kan praten, vertellen hoe ik me voel, hoe bang ik ben om vader te worden. Dat het wel goed met me gaat, dat je je geen zorgen hoeft te maken.. dat je trots op me kan zijn. Ik wil je vragen er voor me te zijn, hoe ik was toen ik klein was, raad en daad van mijn moeder..

Jemig mam. het is twaalf aar geleden en ik zit weer te janken..

Dag lieve mam..

Ik mis je . je bent mijn allerliefste moeder!

je allerliefstezoon,

Paul