Een baude uitspraak, het is, in Nederland makkelijker, om homosexueel te zijn dan christen. En toch is het zo.
Een aantal nieuwsfeiten van de afgelopen periode tonen dat aan.
Wanneer je een homo of alle homo's beledigt, of wanneer ze zich beledigt voelen moet je als napoleon op je knietjes naar rome, op je knietjes naar het COC. Emile Ratelband (ADHD in een pak) heeft in een interview aangegeven dat homo's afwijken van de meerderheid en daarmee van de standaard. Albert Verlinde vertaalde dat met "homosexualteit is een ziekte" en Emile moest goede pers gaan regelen en bij het COC een verdrag tekenen.
Als je verklaart homosexueel te zijn of er over te twijfelen staan er mensen klaar om je over de streep te trekken en je te steunen. Iedereen accepteerd dat je ervan overtuigd bent dat voor jou homosexualteit de norm is.
Ik was van plan om de vergelijking tussen homo's en christenen door te trekken naar kankerpatienten maar dat ging me een brug te ver. Toch is het " not done " om het woord kanker als krachtterm te gebruiken op televisie en zijn de gvd's en Jezussen niet van de lucht. Een prachtige oproep bij Paul de Leeuw van een meisje die vroeg om na te denken voordat je het woord kanker gebruikt want het doet zeer.
Mij doet het ook zeer wanneer mijn geloof wordt beledigt, de naam mijn Heiland als schuttingtaal gebruikt wordt. Het verschil is. ik heb gekozen voor mijn geloof. Het meisje bij Paul de Leeuw heeft niet de keuze om van haar kanker af te komen.
Wanneer je een christen (of welke gelovige dan ook) of alle gelovigen of God beledigt dan ben je de getapte jongen. Wanneer je tot de 16 procent behoort die atheist is dan blijk je het monopoly op de waarheid te hebben. Aldus het boek van Kluun. Twijfelen aan je geloof, het opnieuw uitvinden of het in de vuilnisbak gooien is HOT. Boele Ytsma, Klaas Hendrikse, Andries Knevel en anderen bewijzen dat. Vandaag was er in de kamer overleg over het afschaffen van artikel 147. Het "je mag God niet voor een ezel uitmaken" wetje. Deze wet is nog nooit gebruikt om tot een veroordeling te komen en daarom moet het maar weg.
Het meest roemruchtte process was rond Reeve die God een ezeltje noemde. Dit mocht van de rechter omdat dat zijn religieuze overtuiging was. In retrospectief weten we dat dat niet het geval was en Reeve tegen het geloof aan wilde trappen en toch was er geen veroordeling. We hebben sindsdien veel beledigingen van God en Jezus gezien en mee moeten maken die wel aangekaart zijn maar afgedaan. De belangrijkste was nog madonna aan het kruis. De sgp jongeren die daar tegen in opstand kwamen kregen bij de publieke opinie en bij de rechter geen gehoor.
Ik vraag me af wat er gebeurt wanneer iemand op tv een ander uitmaakt voor "kankerhomo" Ik denk dat dat grievend genoeg gevonden wordt voor kankerpatienten, homosexuelen en de ontvanger van de belediging om tot een zaak en een veroordeling te komen.
Enkele weken geleden was Ton Elias van plan om de koopzondag verplicht te stellen. Er waren geen argumenten voor het verplicht stellen van de koopzondag behalve dan "waarom zouden we die traditie nog in ere houden?". Er werd voorbij gegaan aan de kleine ondernemer, zolang we de christenen maar die dag kunnen ontnemen.
Wanneer je zegt te geloven of twijfelt, of gelooft dat er iets is wordt je weggehoond, krijg je te horen wat er allemaal mis is gegaan in het verleden met gelovigen. Er staan mensen in de rij te vertellen dat je je geloof niet moet accepteren als de norm.
Christenbashen, moslimbashen of welke religie bashen is populairder dan ooit. Wellicht komt het omdat er meer religeus extremisme is dan 30 jaar geleden.
Het is de maand van de spiritualiteit, maar ik ben bang dat er meer aandacht gaat zijn voor alle randverschijnselen dan positieve aandacht voor (georganiseerde) traditionele religie.
in zijn boek geschreven voor die gelegenhie haalt Kluun prachtig aan dat de atheistische minderheid claimt het monopoly te hebben op de waarheid.
Ik was ervan overtuigd dat we in een postmoderistische samenleving vertoefde. Daar waar iedereen zijn waarheid had. Iedereen zijn of haar eigen referentiekader en eigen normen en waarden waar een ander geen waardeoordeel over kon vellen omdat het jouw waarden zijn. Blijkbaar zijn we terug in de modernistische tijd. In het modernisme bestaat er maar 1 waarheid. Universeel voor iedereen. De atheisten claimen nu deze waarheid en ondanks het postmodernisme lijken we terug bij af. het NeoModernisme.
Dit neomodernisme heeft het multidogmatisme verdrongen. Het multidogmatisme die de mogelijkheid liet om er gemeenschappelijk voor te kiezen een bepaalde waarheid maar ook te accepteren dat er ook anderen zijn die een andere waarheid hebben.
Op websites zoals geenstijl maar ook in andere media (bijvoorbeeld Pauw en Witteman) wordt de bijbel afgedaan als sprookjesboek, God als verzinsel, Jezus Christus als historisch figuur en alle gelovigen als domkoppen en alle religeuse overtuiging als achterhaald en bekrompen. Als Christen moet je constant verantwoorden voor wat je gelooft in verhouding tot wat een ieder ander gelooft.
Toch doe ik mee aan hetgene waar ik een hekel aan heb. ik maak grappen over mijn geloof, het geloof van mijn moslimcollega. Ik heb het gevoel dat ik daar het recht toe heb omdat ik, ook al ben ik het niet eens met zijn religeuze overtuiging, in het zelfde schuitje zit. We zijn onderdeel van de minderheid in de meerderheid. Diegene die in "iets" geloven. Diegene die "iets" een naam geven en een belangrijk onderdeel van ons leven laten zijn. Het is geen pretje om tot die minderheid te horen, maar ik kies ervoor om ervoor te gaan en mij niet te laten koeieneren door de valsewaarheidsmonopolisten.
Ik kom uit de kast. Ik ben christen! Ik kies ervoor de underdog te zijn. Ik kies ervoor om de zondag te eren (of dat te proberen), beledigd te zijn als mijn God beledigd wordt dat is mijn norm!
Posts
