Even de boeken weer op de plank zetten

Ik zit nu een week thuis. Vreselijk. Ik heb er zo'n hekel aan om nutteloos thuis te zitten maar de aanwezigheid van het internet maakt een boel goed.

Ik zit thuis met overspannenheids klachten.Te veel hooi op mijn vork zowel priv'e als zakelijk. Even een stapje terug. Even de boeken weer terug op de plank.

Het is ook heerlijk om twee nieuwe boekenkasten te hebben. De oude kapotte boekenkast (nog uit mijn Bijbelschool tijd) de deur uit en twee 2e hands Billys (IKEA) erin.

Met nog een doosje of drie aan boeken in de opslag is zijn ze nu al vol. En Linda is nog niet eens met haar spullen over.

het zal me een klap gaan geven..

Als je van de trap af valt

Mijn neefje verafgod me.. Hij is drie ellen hoog en ik met staart en baard ben het helemaal. Vooral omdat ik me verlaag tot ijn niveau.. Maar ik ben de verantwoordelijke volwassene.. dacht ik tot vandaag.

het manneke sliep bij mij op de kamer en was vervelend vroeg wakker. Hij maakt me meestal vroeg wakker door op me te springen .. Vandaag niet. Hij huilde om zijn moeder. Ik trooste hem door hem te vertellen dat het helemaal wit was buiten "SLEEUW!!" fluisterde hij..

Een kleine anderhalf uur later zat hij lekker zappelin te kijken en te brabbelen. Ik kleedde hem aan (om moederlief rust te gunnen na een flinke pot nachtbraken door het zieke zusje van Mart..) Mart babbelde wat over sleeuwpoppen en sleeën draalde wat boven aan de trap.. En donderde onder mijn ogen 14 treden naar beneden.

Ik kon wel janken. Hij leek wel anderhalf uur te buitelen en te stuiteren voordat hij al huilend beneden aan kwam.

Ik rende naar beneden en voordat opa of mams in de buurt was had ik (met al mijn misplaatste vaderinstinct) het ventje al opgeraapt en hem gesust en gekust.. Toen ik zijn moeder aankeek en het filmpje van het stuiterpartijtje voor mijn ogen nog een keer afdraaide stroomde de tranen bijna over mijn wangen. Ik had gefaald als plaatsvervangend vader (tjonge ik lijk wel toe aan kinderen) Rolmodel, Oom en maatje van mijn neefje..

Hij huilde al niet meer en keek verwonderlijk naar alle "sleeuw" om hem heen en had alweer praats toen ik naar mijn werk vertrok.. maar och laat het me niet los..

zou hij het mij kunnen vergeven? en zijn moeder?

Ik hoop het maar. Anders mag hij nooit komen logeren!

Bijna lente.. en weer een nieuw geluid

Tjonge. Wat een raar gevoel verhuizen naar 1 deur verder. Ik kan me de vorige verhuizingen goed herinneren.. dat waren ook vaak vreemde momenten.

Van huis, onder moeders rokken vandaan, naar België. Studeren en grote plannen. Een jaar later moede(r)loos alleen in België. Wat begonnen was met een kofferbakje vol spullen was alweer gegroeid. Vooral met veel boeken.. Maar verhuizen hoefde alleen intern.

Later verhuizen naar de overkant. Naast mijn ex (toen nog verloofde).. Toen in hetzelfde pand naar beneden.. Een "studio" betrokken met eigen keuken en zonder nare buren.

Vertrokken naar een echt huis. Een Penthouse op de 9e verdieping van een witte flat met veel marmer. De opkomende zon boven Heverlee Bos. Uitkijken over de Philps site, Leuven centrum en de abdij van Park. Nu een heleboel IKEA meubels rijker met een 4tien verhuisd. Een verhuislift langs de gevel en verhuizen maar.

Terug naar Nederland, Een baan in Rotterdam maar nog geen huis.. dus met vrouw en al inwonen bij vaderlief.

Toen de spullen vanuit de garage van Pa naar een huis in strijen. Nog meer Ikea meubels (soms krijgertjes) een stapel witgoed, een TV, DVD en heel veel computers.

Toen de spullen in de opslag en de bagage van een scheiding in mijn mentale rugzakje. Via een kamertje (een halve) op de Lindenhorst naar een kamer in een klooster in Vleuten. De dag dat ik de deur achter mij dicht trok na de verkoop van het huis deed me pijn. Mijn hart brak. Ik wilde, toen ik naar mijn vader reed via een toeristische route langs de Binnenmaas, mijn auto in het water rijden en verzuipen.

Nu van het ene stukje klooster naar het andere. Van één naar twee kamers.
Er gloort hoop. Nog 4 maanden en ik woon daar samen met mijn vrouw. Een baan die me nog net niet boven het hoofd groeit, een kerk die me kan gebruiken een fantastische vrouw die me aanvult.

Nu alleen nog wat rommel opruimen. Oude computers, oude boeken, slechte cd's, oude kleren.

Een beetje inzet voor een nieuwe lente!

Gorter leeft!